maandag 31 maart 2014

Maandag in de (groenten)tuin

Deze foto's zijn eigenlijk van vorige week. Maar daar zullen jullie het mee moeten doen. Ik heb een hele drukke week gehad (van de goede soort drukte, creatieve leuke drukte, geen stresserende drukte), waardoor ik vorige week maandag gene tijd had voor een schrijfsel, waardoor ik de hele week mijn tuin niet zag. Dus vandaag (op de valreep, want het is weeral bijna dinsdag) toch nog een (gedateerde) blik in mijn maandagse tuin.

Ik kan jullie alvast vertellen dat ik volgende week de zorgen over de tuin weeral over laat aan meneer B., maar de week dààrna ben ik weer helemaal op schema.


















I've had a busy week last week. No time to post. A week spent away from home. So what you get today is last week's garden photo's. It'll have to do!


vrijdag 21 maart 2014

Dit moment

Eén foto - geen (of toch weinig) woorden - een eenvoudig, simpel, speciaal, wonderlijk moment. Een moment om bij stil te staan, van te genieten en vast te houden.

Wat een rommeltje. En tijd om de ramen de kuisen. Maar toch ook wel mooi, ergens.




One photo - no (or very few) words - a simple, special, wonderful moment.  A moment to enjoy, to savour and remember.

What a mess, and time to clean the windows. But also beautiful, somehow.

donderdag 20 maart 2014

Luchtkasteel

Er is een jaar gepasseerd sinds ik mijn eerste bericht postte op deze blog. Als ik het nu zo eens terug lees moet ik wel lachen. Typisch mij weeral. Geen introductie of niets, gewoon met de deur in huis vallen. Andere mensen bloggen dan over waarom ze een blog beginnen. Wat hen drijft, motiveert, inspireert. Dat soort dingen.

Toen wij, de meneer en ik, in september 2009 in ons huisje trokken, was 44 m² van onze 54 m² grote tuin betegeld, met stoeptegels godbetert. Op die 10 m² blote aarde stonden wat buxus struikjes, een paar viburnum tinus planten, een dwergmoerbei boompje en frambozen. En een heleboel goudsbloemen.  Stap één was goudsbloemen uit trekken tot er geen nieuwe meer opkwamen.* En weg met die lelijke viburnum.
In het voorjaar van 2010 wipten we een paar vierkante meters van die lelijke stoeptegels eruit en zetten een paar vierkante meter tuin bakken in de plaats. Ik zaaide spinazie en radijsjes en ruccola en snijbonen en snijsla en oost-indische kers en pompoen. Er kwam helleborus en kievietsbloem en vrouwemantel en sleutelbloem en lavendel en hydrangea en vlier en sering. Over de jaren gingen er steeds meer tegels uit en kwamen er steeds meer planten voor in de plaats. Bosaardbei en een appelboom en geraniums en akelei en tulpen en alliums en druiventrosjes. Rozemarijn en salie en tijm, munt, bieslook en citroenmelisse. Er mochten ook weer 'onkruiden' groeien, zoals hondsdraf en ereprijs en veldkers. Sommigen groeiden iets te weelderig, zoals het zevenblad waar ik nog altijd een strijd mee voer.

En oorspronkelijk was dat allemaal alleen maar omdat ik die stoeptegels zo lelijk vond. Al wist ik toen natuurlijk ook al dat ik tuinieren op zijn minst een klein beetje leuk vond. Maar het was geleden uit mijn lagere schooltijd dat ik nog iets met planten gedaan had. Geleden van toen mijn moeder thuis in een opwelling een groententuin had aangelegd en ik een klein hoekje daarvan kreeg om mee te prutsen.

Hieronder wat foto's.













2012 was niet zo'n tuinjaar. Waar dat aan lag weet ik ook niet zo. Maar in het verloop van dat jaar heb ik mij wel gerealiseerd dat ik:
1) het tuinieren grondig miste
2) ik wilde tuinieren voor de rest van mijn leven
3) ik een grotere tuin wil
4) ik zoveel mogelijk mijn eigen groenten wil verbouwen en als het even kan ook mijn eigen beesten wil houden
5) ik dat ergens wil doen waar ge een schoon uitzicht hebt en veel ruimte en groen en natuur
Daarom dus deze blog. Mijn eigen hoekske op het internet waar ik kan doen alsof het al zo ver is, waar ik kan dromen en luchtkastelen kan bouwen.

En dankzij het schrijven hier kan ik nu, als mensen mij vragen wat ik wil doen ná mijn doctoraat, met een brede glimlach op mijn gezicht zeggen 'boerin!'. En dan moeten we samen eens goed lachen.



*Trouwe lezers weten dat ik geen fan ben van gele bloemen.



To celebrate the one year anniversary of my blog, from now on I'll be including an English summary to each post. I have quite some non-Dutch speaking friends who were complaining. This does not mean that every single post will have translation, or that every translation will be as thorough as the others. It means I will translate when I feel like it. Also, I can't promise that the translations will be the same as the original Dutch text. If I feel like adding something extra in, I simply will. Agreed?

Right. Great. Here we go.

A year ago from now I wrote my first post on this blog. Normal people, in their first post, write about their motivations for starting the blog in the first place. I sort of skipped that part and just barged in. So, I owe you a story.
When we, the mister and I, moved into our house in September 2009 most of the garden was tiled with ugly sidewalk pavers. (There really are no words to describe how much I hate sidewalk pavers in the garden, there is a reason why they are called sidewalk pavers and not garden pavers, don't you agree?) So out with the pavers and some ugly plants (viburnum tinus, anyone?) and in with new flowers and square foot garden beds.
I don't have to translate all the details, you can look at the pictures instead!

As you can see there are no pictures from 2012. 2012 was not a gardening type of year (don't ask me why, because I have no answer for that). But in that year I realised that
1) I missed gardening terribly
2) I wanted to garden for the rest of my life
3) I need a bigger garden
4) I want to grow as much of my own produce as possible and have a bunch of lovely farm animals too
5) I want to do all this in a place where you have beautiful surroundings and a lot of space

That's what motivated me to start this blog. To have my own little corner on the internet where I can pretend I already have all of the above, where I can dream and build my own 'air castle' (or bake my own pie in the sky, if you will).

And thanks to writing this blog I learned it is totally okay to answer 'I want to become a farmer', whenever people ask me what I want to do after my PhD, and then have a good laugh about it together.





dinsdag 18 maart 2014

Post zonder titel

Dit wordt een post zonder veel coherentie, interne samenhang, verhaal, of hoe ga dat ook wilt noemen. Allez, niet voor 't een of 't ander, maar 't is dat ge het weet.


Longkruid op de eetkamertafel. Dat krijgt ge dan als ge roekeloos te werk gaat in de tuin en per ongeluk de eerste bloeiende stengel van een teer en kwetsbaar plantje afrukt. Always look at the bright side, enzo! Binnen ziet dat er ook schoon uit.
En ik ben maar weer begonnen aan een haakwerkje. Verjaardagscadeau voor een vriendin deze keer. Zelfde wol, zelfde steek maar met een ander randje. Ben toch verbaasd dat er uit één wollen trui uit de kringloopwinkel een sjaal en twee paar armwarmers komen. Aangenaam verbaasd, dat wel.


Op de vorige foto ook al zichtbaar, maar hier nog duidelijker: ik heb weer een schaar gekocht. Ja, ik heb een beetje scharenverzamelwoede. Nu, tot op zekere hoogte mag dat ook wel, het zijn nuttige dingen. Deze komt van de vlooienmarkt. 't Is een oudje. Robuust en zwaar, en zoals ge ziet met veel levenswijsheid. Maar vlijmscherp.
Mijn 'paasboom' krijgt intussen ook al frisgroene blaadjes. Alle gekheid op een stok, normaal doe ik niet aan paasbomen. In mijn wereld zijn dit gewoon een paar takken uit de tuin die ik na het snoeien mee naar binnen nam. Maar de meneer vond dat hetzelfde.
En dat zilveren blobje is eigenlijk een vogeltje. Nog een overschotje van de kerstversiering. Maar in lentebomen zitten toch ook vogeltjes?


Allez, zeg nu zelf! Dat maken ze tegenwoordig toch niet meer?!

Bij het sorteren van de tuinzaden vond ik nog een oud zakje tuinkers. Heb de inhoud samen met een zakje broccoli en peterselie die over de houdbaarheidsdatum waren in een bakse gedaan op een laag watten. Misschien niet de allerhandigste combinatie, aangezien peterselie een trage kiemer is. Maar goed, als het niet lukt is het ook geen groot verlies.


Mijn nieuwe schaar in goed gezelschap.
En ja, niet alleen met scharen heb ik 'een ding', ook met servies heb ik dat wel een beetje, moet ik toegeven.


Euh ja, de schaar is een wederkerend thema in deze reeks. En dat andere ding? Dat is een oude fitting voor een lamp. Een soort waarvan je vaak de bijpassende lampenkapjes vind in kringloopwinkels, maar dan zonder fitting. Awel, dankzij de vlooienmarkt ben ik in elk geval voorzien de volgende keer dat ik een mooi glazen lampenkapje aantref.

Misschien is de rode draad wel: lente! Bloemen uit de tuin in huis. Groeiende groensels. Plaats maken voor nieuwe dingen en nieuwe projecten.

Op een grijze winderige dag als vandaag lijkt ze misschien weer wat ongrijpbaarder, maar daar trek ik mij gemakshalve maar niets van aan.

maandag 17 maart 2014

Maandag in de (groenten)tuin

'Moestuinmaandag' is een wekelijkse post-ronde waar een aantal (vooral Nederlandse) blogs aan meedoen. Tof, vind ik da. Maar alleen... Ik spreek niet graag van de 'moestuin'. 'Groententuin', of 'groentenhof', ja dat is iets anders. Dus koppig als ik ben doe ik alleen mee aan 'moestuinmaandag' als ik het ook in mijn eigen woorden mag vertellen.


De sering krijgt voor de eerste keer in haar leven bloemen! Jaaaa! Ik zag zowaar twee prille bloemknopjes zitten. Hopelijk komen er nog meer aan. Op dit moment zit ik nu toch al zeker een jaar op drie, vier te wachten!
En de zaden kregen een grotere doos, want de oude paste nu echt niet meer.


Citroenmelisse lijkt het op haar nieuw plekje wel naar haar zin te hebben. Met zo wat tulpen ernaast gaat dat schoon worden binnen een paar weken!


De radijzen zijn ook weer een beetje gegroeid. En onder het kippengaas komen de eerste raapjes piepen. Rapen uit eigen tuin is voor ons een primeur dit jaar waar ik zo hard naar uit kijk dat mijn tenen kriebelen (ja, vraag mij niet wat het verband tussen die twee is, sommige dingen moeten niet uitgelegd worden).


En de patatten op de vensterbank beginnen een beetje te schieten. Langzaam. Ze doen dat op hun gemak zenne, die mannen. En daaronder ligt de tuinkers te kiemen.


De moerbei kreeg een flinke snoei. Ik wilde hem eerst wegdoen, aangezien de opbrengst vrij mager was en hij onbehoorlijk veel plaats inneemt. Maar ik heb mij bedacht. Hij krijgt nog één jaar omzichzelf te bewijzen. Misschien dat een goeie snoei wat grotere bessen oplevert. En anders is het toch het schavot voor deze heer.


Ruccola! Ik heb mijn lesje geleerd na vorig jaar en ben maar gelijk begonnen met ruccola zaaien. Binnenkort komt er zeker nog meer. En binnen op de vensterbank staat ook meerjarige ruccola, die hopelijk snel gaat kiemen.


Op dat raar vlechtwerk van takjes en gaas (dat nog niet af is, zoals ge kunt zien) groeien binnenkort hopelijk erwten, zodat die lelijke bruine bak straks iets minder opvalt.

Het enige slechte nieuws van de week zijn de witte vlekken op mijn salie. Wat voor vuile ziekte is dat nu weer? Iemand een idee?

maandag 10 maart 2014

Dat doet deugd...

... zo'n schoon weer! En ne gansen dag in de tuin bezig zijn! Er is veel vooruitgang geboekt op dat vlak de voorbije week en zeker het voorbije weekend.


De frambozen zijn gesnoeid (allez, nog niet op de bovenstaande foto, maar een beetje later dus wel).


Er zijn nieuwe grindpaadjes aangelegd.


De bieslook komt al piepen in het zonnetje.


Er is een nieuw stukske terras vanachter in de tuin bij het tuinpoortje, de deur van de schuur en de plek waar de vuilnisbakken staan. In visgraatpatroon! Ge hebt er werkelijk geen idee van hoe lang ik dat al wil! En links van de tuinpoort ziet ge mijn Clematis 'Montana' die binnenkort schoon in bloei zal staan. En aan de voet ervan een aangewaaide Campanula, een rozemarijn (het verbaast me dat die daar helemaal uit zichzelf ik komen aanzetten, want dit koekje krijgt helemaal geen zon) en twee soorten tijm. Ja ik dacht, als een lavendel daar wil groeien, dan moet de tijm het ook maar doen.

En nog goei nieuws: de raapsteel zaailingen zetten dapper door. Ik watertand al bij het idee dat ik straks raapstelen uit de tuin kan eten.
Ja echt.


En radijzen! Tot nu toe heb ik twee soorten gezaaid: ijskegeltjes en 'french breakfast' radijsjes. Die laatste zijn van zelf geoogste zaadjes van vorig jaar. Ik ben super benieuwd wat daaruit gaat komen. Hopelijk radijzen. Hopelijk 'french breakfast' radijzen. Of anders tenminste een lekkere toevallige nieuwe variëteit. (En ahja, dat kippengaas dient om de vermaledijde katten van de buren ervan te weerhouden mijn zaaisels overhoop te krabben. Die gasten zijn daar echt in especialiseerd).


En hierboven dus de ijskegeltjes. Nog een paar weekjes en die kunnen opgesnoept worden.


En de salie heb ik ook maar wat gesnoeid. Dat begon namelijk een behoorlijk uit de kluiten gewassen struik te worden.


En de Acantus stond schoon te blinken in de zon. Benieuwd of ik er dit jaar al bloemen van krijg!


De blaadjes van de saliesnoeisels worden dan weer gedroogd om lekkere thee van de maken. Zonde om weg te gooien anders!
En ahja, rechts een zeer triestig salieplantje dat al vier jaar een beetje verwaarloosd in hetzelfde potje staat. Misschien toch maar eens iets aan doen...


En dan nog even bij wijze van registratie wat ik ook weeral waar gezaaid heb. Als de raapstelen daar weg zijn komt er bernagie in de plaats. De radijs en raap maken later plaats voor rode biet (unless I change my mind).