Pannekoeken van ons moeder

Mijn moeder is in de keuken mijn grote voorbeeld. Allez, het is te zeggen. Wat ze kookt is altijd uitmuntend, zelfs als het lui-wijven-kost is, of zogenaamd mislukt. Nu gaat bij haar het op tafel brengen van eten meestal wel gepaard met bakken vol stress, gepieker en gebrek aan inspiratie voor de dagelijkse pot. Ik hoop dat is wat het eerste betreft ooit zo wordt als haar, en wat het tweede betreft beter (kwestie van bescheiden te zijn hé).

Eén van de dingen die ze zo goed maakt zijn deze pannekoeken. Lekker ouderwets. Lekker vet. Goe in de reuzel gebakken. Zonder suiker. Even lekker met zure room en marmelade als 'en style de' croque monsieur (twee pannekoeken met een schel hesp en kaas ertussen opgewarmd in de oven). Het tofste aan deze wonderlijke dingen is dat ze megagemakkelijk in te vriezen zijn, en megagemakkelijk om terug op te warmen. Gewoon in een droge pan zwieren (zonder extra vet want dat hebben ze van hun eigen al voldoende) op een laag vuur en na een paar minuten ne keer omdraaien. Even lekker als vers gebakken.

Voor 12 pannekoeken

• 6 eieren 
• 250 gram platte kaas 
• 100 gram (volkoren) bloem
• 1 teelepel zuiveringszout/bicarbonaat 
• reuzel of ganzevet

Bereiding

Kluts de eieren en platte kaas dooreen, meng beetje bij beetje de bloem eronder en het zuiveringszout. Laat een goeie klont (een bol koffielepeltje) reuzel smelten in de pan. Schep een pollepel beslag in de pan. Als er bubbels aan het oppervlak verschijnen is het tijd om om te draaien. Nog even de andere kant bakken, et voilà!

Ik kan deze lekkernijen echt aan op elk moment van de dag. Jezus, ik heb er potverdorie superveel goesting in nu. Ik wou dat er nog over waren!