zondag 12 oktober 2014

Ode aan Rome, door een sleutelgat

Ik voelde me een klein beetje als Alice in Wonderland, toen ik twee weken geleden op de Piazza dei Cavalieri di Malta door het sleutelgat keek van de kolossale toegangspoort van de priorij van de Orde der Maltezer Ridders.


Rome vraagt er natuurlijk om om niet alleen vanop een afstand aanschouwd te worden. Hoe zou een mens anders al die wonderlijke details van verbrokkeld steen en afgebladderde verf, oude elektriciteitskabels en vervaagde grafitti kunnen zien?






















Rome, voor mijn part misschien wel de mooiste ruïne van de wereld. Platgelopen door tienduizenden toeristen, maar nooit perfect, nooit saai, nooit voorspelbaar.
Sjans voor mij, want nu ik daar zo toch eens af en toe over de vloer kom (dat krijgt ge wanneer toch niet helemaal onbelangrijke familieleden zoals u moeder naar ginder verhuizen) zou het anders snel gaan vervelen!


4 opmerkingen:

  1. Daar is die dan, het lang verwachte blogje :) Wat een mooie foto's, ik ben daar nog nooit geweest en kan dankzij jouw foto's wel een klein beeld vormen :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn mama woont nu bijna drie jaar in Italië, zij komt wel regelmatig naar hier om haar dochters en de rest van de familie te bezoeken, maar zo vaak ik tijd (en geld) heb probeer ik naar daar te reizen. Ik ben er in die periode nu drie maal geweest, telkens voor een weekje, en ik ben nog steeds helemaal betoverd!

      Verwijderen
  2. Mooie foto's. Ik ben er nog nooit geweest, maar op deze manier loop ik toch een stukje mee.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. je zult zeker nog af en toe kunnen meekijken door mijn lens, want nu mijn moeder daar in de buurt woont zal ik er wel wat regelmatiger komen. ik vind het echt een heerlijke stad. er is altijd wat te doen en er valt vanalles te ontdekken. zeker buiten het seizoen als er minder toeristen zijn is het heel fijn, in februari bijvoorbeeld :) of eind septepber, begin oktober.

      Verwijderen