Ja.
Maar waarom dan?
Omdat, ... Ik zou nu heel graag een absurd doch fantasierijk verhaal aan uw neus hangen over mijn ontvoering naar de elfenwereld door twee gebochelde faunen die ik onverwacht aantrof toen ik het luikje naar de kruipkelder opentrok. Maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de verklaring deels met werk en deels met luiheid te maken heeft.
We vallen maar direct met de deur in huis met een nieuwkomer: vingerhoedskruid! Allez, nieuwkomer, 't is te zeggen... Zij (of hij?) stond er vorig jaar al, maar het is de eerste keer dat er bloemen aan komen. Ik hoop dat ze zichzelf vlijtig uitzaait, want dit is echt een van mijn lievelingsbloemen (en ik denk dat de elfsjes uit de onderwereld zich behoorlijk in hun element zouden voelen als ze met hun beentjes over de rand bungelend in zo'n bloem konden gaan zitten). Niet eetbaar natuurlijk, laat ons daar niet over in verwarring brengen.
Wel eetbaar: de aardperen. Tweede jaar op rij in bloempotten in plaats van in de volle grond. De opbrengst is iets lager maar wat mij betreft goed genoeg. Het oogsten gaat in elk geval een stuk sneller en makkelijker.
De appelboom ziet er veelbelovend uit. De bloesems waren wat teleurstellend: slechts drie toefjes roze bloempjes, maar zo te zien hebben de bijen en hommels goed hun werk gedaan. Alles is beter dan die ene appel van vorig jaar.
De tuinbonen doen dat hier goed zo te zien. Dat was wel even spannend, vooral na de problemen die ik heb gehad met voorzaaien. Veel water moet ge tuinbonen niet geven in het begin, want ze gaan echt snel rotten. Och ja, voor alles is een eerste keer en uit elke eerste keer kunt ge vanalles leren.
Deze hier zijn 'Black Russians' (te herkennen aan de bruin-paarse stip in de bloemen) en verderop ook 'White Windsor'.
De wilde geraniums doen het weer uitstekend.
En zoals gezegd, de 'White Windsor' tuinbonen ook. Als al die bloemekes tuinbonen gaan worden dan wordt dat de moeite!
En de sla begin ook al op iets te lijken. In elk geval niet dankzij de slakken, want die hebben de helft van mijn plantjes opgegeten. Maar deze 'Klein Duimpjes' in een koperen slakkenring hebben ze dan toch gerust gelaten.
Nog een 'Klein Duimpje', geen sla maar wel erwten. Ze zijn wel heel klein voor mijn gevoel, maar goed dat kan nog altijd groeien. Of misschien ligt het aan de grond waar ze in staan. Een van de meer zanderige en minder compostrijke stukjes (daar wordt aan gewerkt). In elk geval, bloemekes hangen er al aan en ook al een paar peultjes.
De akelei staat daar ook weer te schitteren. Misschien niet mijn favoriete kleurcombinatie deze, maar de effen blauwe akeleitjes zijn blijkbaar niet zo expansief.
Worteltjes! Mijn geduld is daar echt niet voor gemaakt hé. Zo lang dat die hun tijd nemen om te kiemen. Maar allez, daar zijn ze dan toch eindelijk. En dat de slakken er potverdorie met hun fikken (allez, ... slijmsporen) afblijven!
Akelei en tijm. Da't een schoon combinatie is.
De seringen hebben eindelijk bloemen, en ik heb ze zelfs in eigen persoon mogen meemaken! Ik had gedacht dat ze tegen ik terugkwam uit Wenen al wel zouden uitgebloeid zijn.
Die stapel stenen daar moet ge voorlopig maar overheen kijken, work in progress enzo. Het punt is de clematis, die zich alweer aan het uitsloven is.
Sugar snaps, ook een nieuwigheid in mijn tuin. Met slakkenvraat, zoals ge kunt zien. 't Is te hopen dat ze zich erdoor slaan.
Zeg nu zelf, dat begint toch al echt op een schoon boompje te lijken, die seringen? Moest ik vorig jaar geweten hebben wat ik nu wist over seringen snoeien, dan hadden ze misschien nog veel meer bloemen gehad.
De sugar snaps peuterschool! Voorlopig nog onaangetast door slijmgedierte.
De blauwschokkers banen zich dapper een weg omhoog langs het erwtenhek.
En daar zijn de aardappels! Misschien bouw ik er nog een soort van constructie omheen zodat ik extra hoog kan aanaarden. Een goei voorraadje patatten oogsten binnen een paar maandan kan nooit kwaad.
En binnen op de vensterbank staat er ook vanalles te popelen om naar buiten te mogen. Pronkbonen. Wasbonen. Pompoen. Courgette. Komkommer. Patisson.
Die wasbonen (linksonder) waren ook nog een uitdaging. Zoals ge ziet zijn er maar een paar van de potjes waar een plantje in staat. Ik denk dat het, net zoals bij de tuinbonen, ook komt door teveel water. Nochtans hebben ze echt niet zoveel water gehad. Ik vind dat echt moeilijk om in te schatten. Tips zijn altijd welkom.
Ik heb maar wat extra wasboontjes gezaaid, in de volle grond deze keer. Hopelijk werkt dat beter.
Wat een plezier fijn blogje, heel fijn om zo op woensdag ochtend te lezen :)
BeantwoordenVerwijderen