Het viel nog mee. Het kon erger. De voortuin, ja, daar stonden distels van ne meter hoog. Maar vanachter had ik alles netjes achtergelaten, dus het onkruid viel wel mee. Op wat vogelmuur in de groentenhof na dan, en hier en daar wat robertskruid en natuurlijk zevenblad, en wat ander klein grut waar ik de naam niet van ken. Maar dat viel allemaal binnen de verwachtingen. Niets wat één dag naarstich wieden niet kon verhelpen.
Ik zei al tegen die vogelmuur: 'als gij zo nodig in mijne groentenhof
wilt staan, dan ga ik u godverdomme opeten ook'. En zo geschiedde. Ik heb het in de aardappelpuree gedraaid, en daar voelde het zich blijkbaar wel goed, want het was SU-PER-lekker (met wat knoflook, dilleraad en kardamom-peul erbij).
Behalve dat de radijsjes en rode biet die ik twee weken geleden zaaide intussen boven de grond gekomen zijn was er nog ander goed nieuws. Er hangt een appel aan onze boom! Eén appel lijkt nu misschien niet iets om blij over te zijn, maar het is de eerste die eraan komt sinds ik het boompje vorig jaar in februari in de grond zette. En wat het nog meer bijzonder maakt: dit is een boompje wat kruisbestuiving nodig heeft (als ik dat op voorhand had geweten had ik wel een andere soort gekocht), en het is onze enige appelboom. Dus ik ben trots dat ik blijkbaar genoeg ander moois heb geplant waardoor er van heinde en verre bijtjes worden aangetrokken.
Nu, er kan natuurlijk nog vanalles gebeuren met dit zielige appeltje. De vogels kunnen ermee weg zijn. Er kan een worm langskomen die denkt: 'nou lekker huis!' Of wie weet heeft hij er wel gewoon zelf geen zin in en laat hij zich vallen.
In elk geval, ik spring een gat in de lucht als ik in september-oktober de eerste appel uit mijn eigen tuin ooit, in de fruitschaal kan leggen. Wees er maar van verzekerd dat jullie het horen als het ooit zo ver komt!
En wat betreft de kruisbestuiving: het plan is om dit najaar in de voortuin ook nog één of twee appelboompjes te planten, dus probleem opgelost dan (hopelijk)!
Nog wat mini-bietjes. Zij staan er al wat langer en ik was hen al totaal vergeten. Bovendien hadden ze zich onder de mulch verstopt. Dit jaar is de eerste keer dat ik me aan rode biet waag. Spannend dus!
De kolen zien er blij uit. Ik moet wel bekennen dat ik een klein beetje vals heb gespeeld. Mijn eigen zaailingen heb ik zo hard mishandeld dat ze het opgegeven hebben, dus deze zijn helemaal zelf gekocht.
Pastinaak in bloei. Straks kan ik zelf de zaden oogsten. Daar kijk ik echt naar uit.
En ten slotte nog wat bosaardbei in aanmaak!
