Zee maal twee

Toch maar weer een mooie najaarsdag vandaag, na al die regen van deze week. Dat kon ik hier wel gebruiken! Door allerlei onverwachte omstandigheden (sleutels vergeten, buren die tot diep in de nacht feesten, vertraagde treinen en nog zo'n paar nare dingen) was het een behoorlijk vermoeiende week. Aan het strand waaide de wind die vermoeidheid gelukkig weer een beetje weg en gaf de zon me nieuwe energie.

Een maand geleden lag ik in Italië aan een minder zonnig (maar wel veel warmer) strand. Dat de tijd vliegt jong. Dat de tijd vliegt.

Zonnestraaltjes

Toch wel mooi zo, de tuin in oktober, zeker met een streepje zon erop. En er groeit ook echt nog wel veel eetbaars voor deze tijd van het jaar! We hebben nog altijd sla en ruccola, er staan nog een paar rode bietjes en veel snijbiet, de boerenkool groeit nog steeds stevig door (de rupseninfestatie van deze zomer is ze goed te boven gekomen), de aardpeer kan binnenkort alweer geoogst worden, en er hangen nog een paar laatste pompoenen ook.
En er komt ook al wat piepen voor volgend jaar: 'Tom thumb' erwtjes, een kleine soort die makkelijk in potten te kweken is. Ik hoop dat ze niet in bloei schieten voor de winter, want dan zullen we er volgend voorjaar niet veel aan hebben! Dit weekend gaan er ook nog wat veldbonen en veldsla de grond in en we hebben plannen om nog een tweede appelboompje te planten dit najaar.

PS.: Voor de curieuzeneuzen: de oogstteller voor 2014 staat intussen net voorbij de 60 kg!

Ode aan Rome, door een sleutelgat

Ik voelde me een klein beetje als Alice in Wonderland, toen ik twee weken geleden op de Piazza dei Cavalieri di Malta door het sleutelgat keek van de kolossale toegangspoort van de priorij van de Orde der Maltezer Ridders.

Rome vraagt er natuurlijk om om niet alleen vanop een afstand aanschouwd te worden. Hoe zou een mens anders al die wonderlijke details van verbrokkeld steen en afgebladderde verf, oude elektriciteitskabels en vervaagde grafitti kunnen zien?

Rome, voor mijn part misschien wel de mooiste ruïne van de wereld. Platgelopen door tienduizenden toeristen, maar nooit perfect, nooit saai, nooit voorspelbaar.
Sjans voor mij, want nu ik daar zo toch eens af en toe over de vloer kom (dat krijgt ge wanneer toch niet helemaal onbelangrijke familieleden zoals u moeder naar ginder verhuizen) zou het anders snel gaan vervelen!

Mijlpaal

Tien maanden geleden nam ik me voor om dit jaar te proberen 25kg oogst uit te tuin te halen. Tien maandan geleden was ik er niet zo zeker van of dat ook echt zou lukken, maar dat doel hebben we intussen toch al ruimschoots overtroffen: dit weekend tikte de teller voorbij de 50!

(Ter uwer informatie: uit blijdschap en enthousiasme draaide ik een driedubbele pirouette, tenminste, eerlijkheid gebied me te zeggen dat het eigenlijk anderhalve pirouette was met een nogal desastreus einde. Maar goed, intussen staat madam pseudo-prima-ballerina weer op bijde benen).

En we zijn nog niet eens klaar want er is nog snijbiet en courgette en snijboontjes en boerenkool en ruccola en sla en nog wat spullies.

Een doel voor volgend jaar durf ik bijna niet stellen! 60? 75? Aangezien we nu best een redelijk groot stuk van de tuin niet benut hebben moet iets meer in ieder geval mogelijk zijn. Maar ik wil mezelf ook niet voorbij huppelen, al voel ik me nog zo huppelig nu!

PS.: Mocht ge u afvragen wat er met mijn voornemen om één keer per week te posten is gebeurd, het zit zo: ik ging een tijdje terug een week naar Italië en dat voornemen ben ik daar blijkbaar vergeten inpakken bij het maken van mijn valies. Gelukkig hebben voornemens geen vliegtuig of post nodig om je achterna te reizen.