Sneeuwklokkeeeeeeeeeeeeen!

Vergeef mij de titel, die bij lange na niet zo elegant is als de prille voorjaarsbloemetjes waar het om gaat. Maar in al mijn enthousiasme vergat ik even mijn elegantie op de stoep. Het vreugdevolle nieuws dat me tot deze bui van ontzettende onnozelheid brengt is dus dat ik sneeuwklokjes heb. Jaja, niet alleen in huis, maar ook in de tuin!

Vrienden waren zo lief om hun sneeuwklokjes-tapijt met me te delen en een grote pol uit te steken. Nu heb ik, hoera, drie plukjes sneeuwklokjes in de tuin. Meer dan genoeg voor onze 50m² voorlopig.

Al jaren beklaag ik het me iedere februari en maart dat onze tuin sneeuwklokjes-loos was (ik schreef een paar weken geleden ook al over dit grote verdriet). Ik deed al een eerdere poging om ze te planten (als bloembolletjes in de winter), maar blijkbaar kocht ik bollen van één of andere obscure sneeuwklokjes-variant die besloot om elk daaropvolgend jaar blad te vormen maar geen bloemen. Bleek dat er dit jaar één bloemetje aan kwam, maar ik zag het pas toen het al uitgebloeid was.
Tot dat ik dus las dat het beter is om ze in het groen te planten.
Hopelijk kan ik dus vanaf nu elk jaar zorgeloos genieten van mijn eigen sneeuwklokjes, en wie weet, schieten die luieriken ook nog in gang en heb ik volgend jaar zelfs twéé soorten!