Afgelopen jaren stoorde ik mij in de tuin vooral heel erg aan twee dingen: de randen kale aarde langs het tuinpad en de stoeptegels achterin de tuin.
Ik droomde al lang van madeliefjes (Bellis perennis) langs het tuinpad. Ge weet wel, die leuke witte bloempjes die vaak in het gazon groeien en sommige gazon-fanaten tot pure waanzin drijven, maar dan een cultivar met iets vollere bloempjes. Vorig jaar waren ze in het tuincentrum al uitverkocht toen ik daar eind april een bezoek bracht, anders hadden ze er al lang gestaan.
Ze zijn trouwens ook eetbaar (zowel het blad als de bloem) dus een ander excuus om ze te kopen had ik niet meer nodig. (Niet dat ge überhaupt excuses nodig hebt om uzelf op nuttige planten te trakteren, maar ja, ik durf mezelf nogal eens wijs te maken dat ik daar af en toe te veel geld aan uitgeef). Hopelijk zaaien ze zich goed uit voor nog meer (gratis) madelievenpret volgend jaar.
Behalve madeliefjes plantte ik ook mossteenbreek (Saxifraga arendsii 'Alpino Early Lime'). Zonder goed excuus, behalve dan dat ze lieflijk zijn en een mooie overgang vormen tussen de witte Helleborus en de madelieven. Oh, en dat ze al heel vroeg bloeien, namelijk van februari tot mei. Ze blijven net als de madeliefjes laag, zo'n 15-20 cm, en het is een meerjarige plant. Ideaal dus eigenlijk om langs de rand van het tuinpad te planten. Wat zeg ik, geen excuus! Als dat allemaal geen goed excuus is samen, dan weet ik het ook niet.
Eén ding weet ik wel en dat is dat ik de kater van de buren net op tijd weg kon jagen voor hij een dr*l placeerde tussen de net opkomende marjolein.
Die stoeptegels die er op de bovenstaande foto's nog lagen, zijn nu grotendeels weg. In de plaats liggen er nu mooie grijs-rode klinkers als afboording en grind met stap-stoep-stenen.
Voor moest ge nog niet overtuigd zijn, hier nog een foto van de hele combinatie in de avondzon.
Ik heb ze precies zo geplant dat ik ze vanuit mijn stoel aan de eettafel kan bewonderen. Elke ochtend als ik voor het ontbijt de gordijnen opentrek word ik instant-blij door hun aanblik (of toch, instant-blijer, want iedereen weet dat er ook wel eens minder vrolijke ochtenden zijn).
Ook de bijen worden er duidelijk blij van. Gelijk nog een reden voor het rijkelijk aanplanten van madeliefjes (het kan niet op!). Om die reden heb ik ze ook maar dicht bij de appelboom gezet, wie weet heeft het nog een positieve invloed op onze appeloogst.
De nieuwe Helleborus, een heel donkerrode soort deze keer, zette ik een beetje pontificaal midden in het aardbeienbed. Ik heb geen idee of dat een verstandig plan was, maar het aardbeienbed ligt midden in de tuin en zo vroeg op het jaar staat daar verder niets te bloeien.
De vergeet-me-nietjes, die zichzelf al wonderwel vijf of zes jaar op rij weelderig uitzaaien, komen ook weer piepen. Voor mij is dat toch zo'n beetje één van de tuin-top-momenten van het jaar. Als de vergeet-me-nietjes in bloei staan.
En rara wat dit is: de witte druifjes zitten ook al bijna klaar op omen te barsten!
Nog even het bewijs van de eetbaarheid van madeliefjes. Deze salade hebben we lekker opgegeten en we leven allebei nog.
Ah wat leuk, ik heb deze week ook een paar bloemen gekocht. Ook wit :)
BeantwoordenVerwijderen